API (ای پی آی) چیست؟

API یا همان ای پی آی واژه ایست که تاکنون زیاد شنیده اید. اما مفهوم این واژه چیست و چه انواعی دارد؟ بهتر است بجای شروع با پرداختن به امکانات، ابتدا آن‌ها را بخوبی مورد تحلیل قرار داده، و چگونگی بوجود آمدن آن‌ها را درک کنیم.

مقدمه‌ای بر ای پی آی (API) 

به طور حتم قرن حاضر آغازی برای ورود به عصر دیجیتال بوده است. طی ۱۰۰ ساله گذشته انسان با ورود به دنیای تکنولوژی و به خصوص دنیای IT، شاهد تحولات بسیار ژرفی در زندگی خود بوده است. یکی از مصادیق بارز این تحولات ورود پیچیده اپلیکیشن‌ها در زندگی روزمره انسان است. در ابتدا استفاده از برنامه‌ها و نرم افزارهای کامپیوتری تنها معطوف به کاربری خود انسان از آنها بود، اما پس از گذشت مدتی خود نرم افزارها نیز کاربران یکدیگر شدند. این درست نقطه ورود API ها به دنیای دیجیتال است. ای پی آی ها یا همان رابط‌های برنامه‌ نویسی کاربردی، در حقیقت مانند UI ها عمل می‌کنند، با این تفاوت که کاربران این وب سرویس ها دیگر تنها انسان‌ها نیستند.

البته این تحولات تنها به کاربرد صنایع دیجیتالی در عرصه تکنولوژی و بکارگیری سیستم‌های دیجیتالی در لوازم و وسایل زندگی روزمره بشر خلاصه نمی‌شوند. در عصر حاضر حتی اقتصادهای بزرگ و بازارها نیز رنگ خود را عوض کرده‌اند و تعاریف جدیدی را در خود پذیرفته اند. یکی از این تعاریف نوین در دنیای امروز واژه «اقتصاد API» بشمار می‌آید. با توجه به روند بازارهای دیجیتال و نوع تعاملات امروز دنیا، به طور حتم رابط‌های برنامه‌ نویسی یا ای پی آی ها، یکی از مهمترین حوزه‌های سرمایه گذاری و کار برای استارت آپ‌ها و شرکت‌های بزرگ محسوب می‌شوند.

تاریخچه API

بسیاری معتقدند که واژه API از سال ۲۰۰۰ میلادی و همزمان با دفاع آقای دکتر Roy Fieldings از پایان‌نامه دوره دکتری خود به صورت عمومی و تخصصی شناخته شده است.

اما شروع تجربه پیشرفت API به مفهوم رابط کاربری بین نرم افزارها برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ بود. یکی از پیشرفت‌های بزرگ آن دوران، ساخت نرم افزارهای میان‌ افزار پیام محور (Message Oriented Middleware) بود. IBM MQSeries یکی از نمونه‌های این نرم افزارها به شمار می‌رفت.

در اواخر دهه ۸۰ میلادی برنامه‌های OOP (برنامه‌ نویسی شی گرا) به عرصه آمدند. در دهه ۹۰ میلادی نیز با پیشرفت نرم افزارهای OOP و ظهور سیستم‌های وب جهان گستر (WWW – World Wide Web) دیگر وب سرویس ها به صورت جدی برای عموم کاربردی شدند. پس از این دوران شاهد ظهور برنامه‌هایی مانند JavaScript و سیستم معماری SOA بوده‌ایم. ظهور این نرم افزارها باعث برداشته شدن گام های بزرگ در این بازار گردید.

پس از معرفی وب جهانی، و سیستم برنامه نویسی HTML، یعنی بعد از سال ۲۰۰۰، با ورود معماری REST و معرفی پروژه دکتر Roy Fieldings، داستان ای پی آی ها رنگ و بوی تازه‌ای به خود گرفت و متفاوت تر از قبل دنبال شد.

اما نقطه عطف روزگار API ها بعد از سال ۲۰۱۰ شکل می‌گیرد، یعنی درست از زمانی که کاربرد وب سرویس به صورت عمومی رواج یافت.

 

تعریف ای پی آی (API) به زبان ساده

ای پی آی یا API مخفف واژه Application Programming Interface و به معنی رابط برنامه نویسی کاربردی است. در اصل یک وب سرویس یا ای پی آی، رابط میان یک منبع یا سیستم‌عامل و برنامه‌هایی است که از آن تقاضای سرویس می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، رابط برنامه‌ نویسی مجموعه‌ای از توابع است که یک برنامه می‌تواند از یک برنامه دیگر فرا بخواند.

در واقع API رابط یا زبان مشترک میان دو نرم‌ افزار یا اپلیکیشن است که امکان ارتباط بین آنها را برقرار می‌کند. به عبارت دیگر، وب سرویس ها، قراردادهایی با زبان مشترک میان دو یا چندین نرم افزار هستند، که بدون وجود این رابط‌های برنامه نویس گفتگویی میان آنها صورت نمی‌پذیرد.

امروزه اکثر برنامه‌ها و یا سایت‌ها، api های مخصوص به خود را دارند. برای مثال شما در سایت آمازون مجموعه متنوعی از ای پی آی ها را با عنوان Amazon APPs مشاهده می‌کنید. به‌ طور کلی، ای‌ پی‌ آی‌ های یک نرم‌ افزار، مجموعه‌‌ای از توابع و رویه‌هایی هستند که به برنامه‌های کاربردی دیگر اجازه دسترسی و استفاده از ویژگی‌ها یا داده‌های آن نرم‌ افزار را می‌دهند. در اینجا منظور از «نرم‌ افزار ارائه دهنده ای‌ پی‌ آی» می‌تواند یک سایت اینترنتی، یک سیستم‌عامل یا هر سرویس دیگری باشد.

دو مفهوم مهم در فرهنگ api ها وجود دارد که باید درک شوند:

۱- ارائه دهنده API:

ارائه دهنده ای پی آی، شخص یا شرکتی است که قصد دارد تا خدمات خاصی را از طریق یک وب سرویس خاص ارائه نماید. وب سرویسی که خود ارائه دهنده آن را طراحی کرده و در اینترنت در دسترس کاربران خود قرار داده است.

۲- مصرف کننده (کلاینت) API:

مصرف کنندگان ای پی آی، برنامه نویسان و یا غالبا توسعه دهندگان نرم افزارهایی هستند که می‌خواهند اپلیکیشنی را براساس یک وب سرویس و یا بر پایه نیاز روز مردم، برای کاربران خود طراحی کنند.

 

انواع API از لحاظ دسترسی

وب سرویس ها از لحاظ دسترسی به سه دسته عمومی تقسیم می شوند:

۱- ای پی آی های عمومی یا باز (Open APIs):

این وب سرویس ها به صورت رایگان در دسترس همه توسعه دهندگان قرار دارند. معمولا این نوع API ها به صورت گسترده و به سادگی در فضای اینترنت در دسترس می باشند.

۲- ای پی آی های خصوصی (Internal APIs):

این نوع از API ها بیشتر جنبه مصرف داخلی داشته و تنها در یک سازمان و یا در میان گروه خاصی در دسترس می‌باشد.

۳- ای پی آی های مشارکتی (Partner APIs):

این گروه از ای‌ پی‌ آی‌ ها غالبا پولی هستند، و صرفاً در اختیار کسب‌ و کارهای به اصطلاح B2B و B2C قرار می‌گیرند.

 

انواع API از لحاظ کاربردی

ای‌ پی‌ آی سخت‌افزاری:

این دسته از رابط‌های برنامه نویسی، برای ایجاد ارتباط میان سخت افزارهای یک سیستم (مثلا سیستم خنک کننده CPU) استفاده می‌شوند. به بیان ساده این API ها نقش اعصاب را در یک سیستم برای انتقال دستور و ترجمه دستورها، به زبان سخت افزار ایفا می‌کنند. تلویزیون‌های هوشمند، گوشی‌های موبایل، دوربین‌های تحت شبکه و بسیاری دیگر از سیستم‌های جدید از این نوع api ها بهره می‌گیرند.

ای‌ پی‌ آی سیستم‌ عاملی:

این نوع API ها به‌ منزله‌ لایه‌ای انتزاعی (Layer of Abstraction) هستند که میان توسعه‌ دهنده نرم‌ افزار و سیستم‌ عامل قرار می‌گیرد.

ای‌ پی‌ آی زبان‌های برنامه‌ نویسی:

زبان‌های برنامه نویسی غالبا شامل یک هسته اصلی (شامل سینتکس زبان، نحوهٔ ساخت متغیر، دیتا تایپ‌ها و …) و یکسان می‌باشند که در کنار آن فریم ورک‌ها فیچرهای تکمیلی‌ای را تحت عنوان api آن زبان را در دسترس برنامه نویسان قرار می‌دهند.

کیت‌های توسعهٔ نرم‌افزار (Software Development Kit):

SDK ها نیز نوعی دیگی از ای‌ پی‌ آی‌ ها هستند که توسط شرکت‌های مختلفی همچون گوگل،‌ فیسبوک و … عرضه می‌شوند. توسعه دهندگان با استفاده از همین SDK ها می‌توانند اقدام به توسعهٔ نرم‌ افزارها کنند.

ای‌ پی‌ آی تحت وب (وب سرویس):

این نوع API، کاربردی‌ترین نوع ای پی آی است که در بستر وب پیاده سازی می‌شود. وب سرویس یا Web API ها در حقیقت پروتکل‌هایی هستند که از طریق شبکهٔ اینترنت و وب تعامل میان اپلیکیشن‌های مختلف را امکان‌پذیر می‌سازند.

توسعه دهندگان نرم افزارها، با بکار گرفتن API های موجود در بازار در وقت و هزینه‌های خود صرفه جویی می‌کنند و به نوعی تابع سیستم SaaS هستند.

 

استانداردهای وب سرویس

همانطور که قبلا نیز بیان شد، وب سرویس ها از طریق پروتکل‌های استانداردی به ارسال و دریافت داده‌ها با یکدیگر می‌پردازند. این استانداردها عبارتند از:

استاندارد XML) – Extensible Markup Language)

XML مخفف واژه Extensible Markup Language (به معنی زبان نشانه‌ گذاری امتداد پذیر) می‌باشد. این روش یکی از متدهایی است که بوسیله آن انتقال دیتا تنها در قالب متن صورت می‌پذیرد و صرفا برای انتقال داده‌ها میان وب سرویس ها به کار می‌رود. در حقیقت XML زیر مجموعه­ ساده شده‌ زبان SGML به حساب می‌آید. این پروتکل توسط W3C استانداردسازی شده است.

استاندارد SOAP) – Simple Object Access Protocol)

روتکل مخصوص تبادل پیغام‌های مبتنی بر XML در بین شبکه‌های کامپیوتری است که استفاده از آن نیز بسیار رایج می‌باشد. عموما ارتباطات در این روش از طریق پروتکل امن Http انجام می شوند و به همین دلیل نیز قالب SOAP برای انتقال داده های با سطح امنیتی بالا مناسب است.

استاندارد UDDI) – Universal Description, Discovery and Integration)

UDDI یک دایرکتوری برای ذخیره اطلاعات در مورد وب سرویس هایی است که از طریق SOAP ارتباط برقرار می‌کنند. این استاندارد که به نوعی یک فایل XML به حساب می‌آید، امکان معرفی و ثبت وب سرویس‌ ها را برای برنامه نویسان و شرکت‌ها فراهم می‌کند.

استاندارد WSDL) – Web Service Description Language)

WSDL به صورت یک فایل متنی XML است که در آن همه خدماتی که در ای پی آی ارائه می‌شوند، توابعی که در این وب سرویس قابل دسترسی هستند، و روش‌های CALL این توابع توصیف شده اند. به طور کلی، در همه­ وب سرویس ها یک فایل WSDL وجود دارد که مشخصات، مکان و نحوه استفاده از وب سرویس را توضیح می‌دهد.

البته این فایل متنی به زبان پیچیده‌ای نوشته شده است، و کاربر انسانی به سادگی آن را درک نمی کند. این استاندارد تنها برای خود نرم افزار تولید می‌شود و کاربرد دارد.

 

معماری وب سرویس ها (RPC – SOA – REST)

هدف از ایجاد پروتکل‌ها و یا معماری‌های API، تدوین قواعد و قوانین واحدی است که بوسیله آنها ای پی آی ها به راحتی بتوانند میان خود اطلاعات و داده‌ها را جابجا کنند.

در اینجا منظور از معماری API ایجاد پروتکل‌هایی است که بوسیله آنها بدون توجه به زبان برنامه نویسی نرم افزارها، و بدون در نظر گرفتن سیستم‌های عامل مورد استفاده در کلاینت و یا سرور، نیز بدون توجه به تکنولوژی مورد استفاده در دو طرف، نرم افزارها بتوانند به سادگی با هم در ارتباط باشند.

اما در این بخش نیز معماری های متفاوتی ارائه شده‌اند:

معماری فراخوانی از راه دور یا RPC – (Remote Procedure Call )

ساختار RPC پروتکلی برای فراخوانی (CALL) یک سرویس از برنامه‌ای به برنامه دیگر بوسیله توابع خاصی می‌باشد. این پروتکل ارتباط میان نرم افزارهای مختلف در شبکه را بدون نیاز به درک جزئیات آن شبکه امکان پذیر می‌کند. این نوع وب سرویس در دو نوع مدل XML-RPC و JSON-RPC عرضه می‌شوند.

معماری سرویس گرا یا SOA – (Service Oriented Architecture)

معماری سرویس گرا روشی مبتنی بر ارائه خدمات با کمک بخش‌‌های کوچک (اجزاء) یک سازمان می‌باشد. در این سبک معماری هر سرویس می‌تواند توسط نرم افزارهای دیگر در داخل یا خارج یک سازمان فراخوانی شده و خدمات ارائه دهد. امروزه از SOA برای توسعه برنامه‌های کاربردی، یکپارچگی سیستم‌های اطلاعاتی سازمانی یا تعاملات اطلاعاتی بین سازمانی، استاندارد کردن وب سرویس و پروتکل‌های آن در دستگاه‌های دولتی و شرکت‌های خصوصی استفاده می‌شود.

معماری REST – (Representational State Transfer)

معماری رست REST یکی از معمول‌ترین و رایج‌ترین سبک‌های معماری در API ها محسوب می‌شود. پرکاربردترین پروتکل بکار رفته در این معماری، HTML است. برای اینکه یک API بتواند معماری REST داشته باشد باید پنج شرط را رعایت نماید:

• کلاینت از سرور جدا باشد
• بدون حالت و بی تفاوت (Stateless) باشد
• سیستم لایه‌ای داشته باشد
• قابلیت CASH داشته باشد
• دارای قابلیت کد تقاضا باشد  

امنیت ای پی آی

اقدامات امنیتی ای پی ای و حفاظت از وب سرویس ها یکی از ابعاد مهم در ساخت API ها به شمار می‌رود. به طور حتم با زیاد شدن ارتباطات و وسعت یافتن آنها خطر نفوذ در برنامه‌ها نیز افزایش می‌یابد. ارائه دهندگان ای پی آی همواره موظف هستند تا تعادل میان بخش امنیت API و سهولت استفاده از آن را برقرار نمایند. توجه داشته باشیم که یکی از ویژگی‌های استفاده از ای پی آی ها، بحث سهولت در کار با آنان است. پس اگر بخواهیم موانع امنیتی سختی برای یک API ایجاد کنیم، رسما کارکرد آن را مختل نمود‌‌ه‌ایم. این یعنی در بحث امنیت API ها، ارائه دهنده‌ها دیگر نمی‌توانند از وابستگی‌های پیچیده‌ سیستمی و یا مدل‌های مدیریتی بیش‌ از حد سفت‌ و سختی استفاده کنند که در نسل های پیشین IT بکار می‌رفتند.

منابع بسیاری وجود دارند که با توجه به آخرین وضعیت حملات در فضای کلی اینترنت، برای افزایش سطح امنیت و حفظ تعادل ای پی آی ها توصیه‌هایی را منتشر می‌کنند.

برخی از مهمترین نکات امنیتی در حوزه وب سرویس ها:

• ای پی آی ها می‌بایست با حداقل پرمیشن (مجوز) ممکن ارائه شوند. هرچه پرمیشن‌های API بیشتر باشند، احتمال بروز رفتاری غیرقابل‌ انتظار از وی نیز بیشتر خواهد بود.
• سطح دسترسی کاربران به هر سورس (منبع) در سمت سرور را به صورت پیش‌فرض می‌باید مسدود نمود.
• معماری ای پی آی ها تا حد ممکن باید ساده باشد، تا خطاپذیری سرویس کمتر شود.
• در طراحی ای پی آی تا حد ممکن باید از پروتکل‌های امنی مانند HTTPS استفاده نمود.
• تا جای ممکن باید اطلاعات حساس را هش کنیم.
• تا حد امکان می باید پارامترها را اعتبار سنجی نمود.

 

چگونه از api استفاده کنیم؟

برای توضیح نحوه عملکرد یک ای پی آی بهتر است از چند مثال ملموس استفاده کنیم.

فرض کنید شما مشتری یک رستوران هستید. در اینجا گارسون (API) نقش رابط میان مشتری‌ها (کاربران یا کلاینت) و آشپزخانه (سرور) را به عهده دارد. شما به عنوان مشتری، به گارسون سفارش خود را اعلام می‌کنید (API را فراخوانی می‌نمایید) و گارسون هم سفارش شما را از آشپزخانه مطالبه می‌کند. در نهایت هم همان گارسون سفارش شما را برای شما مهیا نموده و به دست شما می‌رساند. در اینجا گارسون نقش رابط میان شما و آشپزخانه را دارد. گارسون در این مثال جایگاه API و نقش abstraction را در یک برنامه دارد. در برنامه نویسی، abstraction یک مفهوم بنیادی است که معنی آن ساده سازی یک مکانیزم پیچیده به واسطه تمرکز بر بخش‌های جزئی سیستم می‌باشد. در این مثال شما به عنوان یک مشتری نیازی ندارید که نحوه تهیه مواد اولیه و روش پخت غذایی که سفارش داده‌اید را توسط آشپزخانه بدانید. تنها چیزی که شما نیاز دارید آن است که چگونه باید سفارش دهید.

ای پی آی نیز یک abstraction برای وب سرور به حساب می‌آید. در عملکرد یک API نیز، کاربر یا کلاینت تنها کافی است که بداند، چگونه باید درخواست خود را به API ارائه کند. یعنی زبان مشترک با ای پی آی داشته باشد. از اینرو است که وجود API ها موجب انعطاف پذیری سازمانی در سیستم‌ها شده است. چون دیگر کلاینت لازم نیست خود را با سیستم عامل و یا زبان سرور همخوان نماید.

مثالی دیگر از نحوه عملکرد Api

در مثال بعدی می‌توانید سیستم برق منزل را تصور نمایید. در اینجا اداره برق نقش ارائه دهنده، و منبع تولید برق (نیروگاه) نقش سرور یا منبع اطلاعات را دارد. مصرف کننده یا کلاینت شما نیز هر وسیله برقی‌ای که به دوشاخه برق متصل می‌شود خواهد بود. API شما نیز در اینجا پریز برق است.

منبع انرژی برق می‌تواند هر انرژی و یا نیروگاهی (آبی، هسته ای، خورشیدی، بادی و …) باشد. مهم آن است که برق با ولتاژ مورد توافق قرار گرفته (یعنی ۲۲۰ ولت در کشور ایران) به پشت پریز برسد. این یعنی قرارداد بین ای پی آی و منبع، بدون توجه به سیستم عامل و محرک منبع صورت گرفته است.

در بخش کلاینت نیز، تنها نکته مهم آن است که مصرف کننده اولا بتواند از برق ۲۲۰ ولت استفاده کند. دوما، فاصله دو شاخه برق آن با فاصله سوراخ های پریز برق یکی باشد. این یعنی قرارداد بین API و کلاینت رعایت شده است و همدیگر را درک می‌کنند.

در این مثال api یا همان پریز برق تنها نقش رابط کاربری مصرف کننده را ایفا می‌نماید و ارتباط میان کلاینت (که همان وسیله برقی مانند یخچال، جاروبرقی، شارژر موبایل و …) و ارائه دهنده (یعنی شرکت برق) که انرژی را از منبع یا سرور (نیروگاه تولید برق) تامین می‌نماید، را برقرار می کند.

برای درک بهتر این مطلب و دریافت مثال های بیشتر توصیه می‌کنیم قسمت دوم سریال آموزش وب سرویس را ملاحظه فرمایید.

 

کاربرد وب سرویس ها همراه با مثال

در دنیای امروز مثال‌های بسیار کاربردی و فراوانی از کاربرد API ها در اطراف خودتان می توانید بیابید. تنها کافی است موبایل خود را باز کنید و به یکی از اپلیکیشن‌های آن به طور تخصصی نگاهی بیاندازید. «ورود با حساب گوگل یا فیسبوک در یک اپلیکیشن»، «نسخه های غیر رسمی تلگرام»، «نرم افزارهای لایک و فالوور-گیر اینستاگرام»، «استفاده از نقشه‌ گوگل برای نرم افزارهای مختلف»، پرداخت قبوض در اپلیکیشن‌های مختلف بانکی و … مثال‌هایی از کاربرد وب سرویس هایی هستند که همگی به سادگی از آنها استفاده می‌کنیم.

در اینجا برای درک بهتر به بررسی جزئیات دو مورد از این مثال‌ها می‌پردازیم.

تلگرام‌های غیر رسمی:

همه ما با نسخه‌های غیر رسمی تلگرام مانند موبوگرام، تلگرام طلایی و … که بعد از فیلتر این اپلیکیشن رایج شدند آشنا هستیم. این اپلیکیشن‌های کپی، در حقیقت برنامه‌هایی هستند که با استفاده از API تلگرام فعالیت می‌کنند. پیام رسان تلگرام به توسعه دهندگان وب سرویسی ارائه نموده است که بوسیله آن برنامه نویسان به تمام امکانات تلگرام دسترسی داشته و توانسته اند به امکانات اصلی این نرم افزار، امکانات دیگری نیز بی‌افزایند.

 

ای پی آی نقشه گوگل:

بسیاری از نرم افزارها (مانند اپلیکیشن های تاکسی یاب، فروشگاهی و …) نیاز به استفاده از نقشه دارند. اما به طور حتم طراحی و ساخت یک نرم افزار نقشه برای هر یک از این برنامه‌ها به هیچ وجه عقلانی و به صرفه نیست. استفاده از یک نقشه API مانند نقشه گوگل، منطقی‌ترین و به صرفه‌ترین راه برای استفاده از این امکان در اپلیکیشن‌های دیگر است.

گوگل این نرم افزار را از قبل با امکانات متعددی طراحی و به کاربران خود ارائه کرده است. در حال حاضر گوگل با ارائه API این نقشه به توسعه دهندگان، امکان استفاده از این نقشه را در نرم افزارهای‌شان مهیا ساخته است. در ابتدا این ای پی آی به صورت رایگان در اختیار همه بود. اما پس از مدتی با پولی شدن این وب سرویس، بسیاری از شرکت های ایرانی با مشکلاتی روبرو شدند، که برای حل آن برخی از شرکت های ایرانی شروع به ارائه وب سرویس نقشه نمودند. برای اطلاع از لیست وب سرویس های پرکاربرد ایرانی اینجا را کلیک نمایید.

در این ویدئو به بررسی یک مثال کاربردی از وب سرویس یا همان API میپردازیم. سرویس های رزرو بلیط هواپیما نمونه ای کاربرد ای پی آی در سیستم توزیع شده است. 

 

تست وب سرویس Api

تست یک وب سرویس به معنای ایجاد شرایط مشابه با وضعیت کاری ای پی آی است. در این شرایط می‌توانیم از عملکرد درست API اطمینان حاصل کنیم. برای این کار یا باید اپلیکیشن مورد نظر خود را کاملا تکمیل نموده و سپس عملکرد API را در آن ارزیابی کنیم (که این کار بسیار زمان بر و پر هزینه است) و یا می‌توانیم از ابزارهای مختلفی که برای تست اپی وجود دارند استفاده کنیم.

تست وب سرویس شامل تست عملکردهای اصلی وب سرویس، تست تعامل پذیری وب سرویس و تست کارایی وب سرویس می‌شود. تست کارایی ای پی آی نیز شامل تست بار و فشار، تست امنیت و غیره می‌باشد.

امروزه برنامه‌ها و ابزارهای زیادی به صورت رایگان و غیر رایگان، آنلاین و آفلاین در بازار برای تست API ها موجود می‌باشد. از جمله این ابزارها می‌توان به SOA UI یا SOA test fvhd تست API و برنامه‌های مشتق شده از API همچون اپلیکیشن‌های موبایل، ابری و سرویس گرا، WPLT جهت طراحی و اجرای تست‌های کارایی (بار و فشار)، WebInspect برای اسکن امنیت برنامه‌های کاربردی تحت وب، IBM Security AppScan به منظور کشف آسیب‌پذیری‌های اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های تحت وب، Checkmarx برای تحلیل سورس-کد از دید امنیت و با دقت بسیار بالا، AppDynamics برای مانیتورینگ و مدیریت کارایی برنامه‌های کاربردی (APM) و … اشاره نمود.

 

اصول طراحی API

در دنیای امروز دیگر ارائه API برای هر اپلیکیشن و یا وب سایت پر مخاطب و پولساز، به یک بایست تبدیل شده است. در نتیجه نحوه طراحی این وب سرویس ها نیز می‌باید حائز شرایط خاصی گردد.

• وب سرویس شما باید مستقل عمل کند.

این مطلب به معنی آن است که هر کلاینت و سروری که قصد ارتباط با ای پی آی شما را دارد (بدون در نظر گرفتن عملکرد داخلی API شما) باید بتواند به راحتی با آن ارتباط برقرار کند. این موضوع یعنی API شما از پروتکل‌ها و استانداردهای مناسبی در ساختار استفاده کرده است.

• به فکر تکامل خدمات وب سرویس خود باشید.

وب سرویسی که به مشتری ارائه می‌کنید، به طور حتم به مرور زمان باید تکمیل‌تر خواهد شد. اما توجه داشته باشید که این تکامل نباید تاثیری در اپلیکیشن‌هایی که از API شما استفاده می‌کنند داشته باشد. علاوه براین تغییرات برای کاربران شما باید به سادگی مشهود و قابل پیگیری باشند.

در زمان طراحی ای پی آی خود بهتر است به نکات زیر توجه داشته باشید:

• در هنگام طراحی وب سرویس خود، تنها بر هدف و وظیفه API تمرکز داشته باشید.
• تا حد ممکن کدهای URI خود را پیچیده نکنید و ساده طراحی نمایید.
• در URI ها از فعل و اسم استفاده نکنید.
• از متدهای شناخته شده HTTP استفاده کنید.
• از کدهای HTTP مناسب استفاده کنید.
• از حالت جمع استفاده کنید.
• از پارامترها استفاده کنید.
• داده‌های خود را فیلتر نموده و صفحه بندی کنید.
• حتما API خود را نسخه بندی کنید، و آنها را با شماره از هم متمایز نمایید.
• در پاسخ های API از فرمت‌های پشتیبانی شده استفاده نمایید.
• در پاسخ به منابع باینری بزرگ، از پاسخ‌های جزئی استفاده کنید.
• برای ردیابی آسان منابع از HATEOAS (ابر رسانه به عنوان موتور حالت برنامه کاربردی) استفاده کنید.
• از پیام‌های خطای مناسب استفاده کنید.
• از مشخصه‌های OpenAPI استفاده کنید.

 

مزایای وب سرویس ها و Api

پس از استقبال شدید از سیستم های SaaS، شاهد فراگیر شدن وب سرویس ها و استفاده از API ها در سازمان‌ها، استارتاپ‌ها و شرکت‌های قدیمی و فعال دنیا بوده‌ایم. دلیل این استقبال مطمئنا مزیت‌هایی بیشماری است که API ها به ارمغان داشته اند و برخی از آنها شامل موارد زیر می باشد:

• ارائه تخصصی خدمات توسط هر API
• کاهش هزینه‌های مالی و زمانی برای شرکت‌ها بوسیله استفاده از وب سرویس‌های موجود
• افزایش سطح کیفی و بالا بردن سرعت ارائه خدمات
• امکان ایجاد ارتباط میان برنامه‌ها و سیستم عامل‌های مختلف و ناهمگون به واسطه بکارگیری API ها
• امکان یکپارچه شدن برنامه‌ها چند شرکت (و یا چند بخش از یک سازمان) بدون در نظر گرفتن بعد مکان و مسافت
• غیر انحصاری شدن خدمات ارائه شده بوسیله API ها
• ایجاد انعطاف پذیری بالا در سازمان‌ها

 

جمع بندی

این روزها بحث اقتصاد API ها به مسئله ای جدی و موضوعی داغ در سمینارهای مختلف تبدیل شده است. این موضوع نشان دهنده اهمیت و حجم بالای مراودات و تجارت در این بازار است.

در این مقاله سعی کردیم تا شما را با مفاهیم اصلی و کلیدی که برای درک بهتر از API ها نیاز دارید آشنا کنیم. البته در تمام این بخش‌ها تنها به صورت تیتروار و گذرا مطالب بیان شده اند.

اگر شما نیز به API ها علاقه مند شده‌اید و قصد دارید تا برای رشد و توسعه استارتاپ و یا شرکت خود از این پدیده‌های دنیای IT کمک بگیرید، توصیه می‌کنیم بیشتر با ما در ارتباط باشید و مطالب تخصصی و آموزشی اپی اکو را به طور کامل دنبال نمایید.

همچنین اگر توسعه دهنده هستید و به دنبال ای پی آی خاصی برای توسعه نرم افزار خود می گردید، حتما نگاهی به بخش وب سرویس های اپی اکو بیاندازید. به طور یقین پاسخگوی نیاز شما در این بخش بوده ایم.

اپی اکو، اولین اپی مارکت ایرانی است که با درک اهمیت این حوزه، سعی در خدمات رسانی و کمک به هم میهنان خود برای ارتقاء و توسعه کسب و کارشان می‌باشد.

ما در کنار شما و همراه شما خواهیم ماند …